اى که براى هر خیرى به او امید دارم،  و از خشمش در هر شرى ایمنى جویم...

اى که مى دهد (عطاى ) بسیار در برابر (طاعت ) اندک، اى که عطا کنى به هرکه از تو خواهد،  اى که عطا کنى به کسى که از تو نخواهد،  و نه تو را بشناسد، از روى نعمت بخشى و مهرورزى، عطا کن به من به خاطر درخواستى که از تو کردم، همه خوبى دنیا و همه خوبى و خیر آخرت را، و بگردان از من به خاطر همان درخواستى که از تو کردم،  همه شر دنیا و شر آخرت را، زیرا آنچه تو دهى چیزى کم ندارد (یا کم نیاید) و، بیفزا بر من از فضلت اى بزرگوار، اى صاحب جلالت و بزرگوارى، اى صاحب نعمت و جود

یا مَنْ اَرْجُوهُ لِکُلِّ خَیْرٍ،  وَآمَنُ سَخَطَهُ عِنْدَ کُلِّ شَرٍّ،  یا مَنْ یُعْطِى الْکَثیرَ بِالْقَلیلِ، یا مَنْ یُعْطى مَنْ سَئَلَهُ، یا مَنْ یُعْطى مَنْ لَمْ یَسْئَلْهُ، وَمَنْ لَمْ یَعْرِفْهُ، تَحَنُّناً مِنْهُ وَرَحْمَةً، اَعْطِنى بِمَسْئَلَتى اِیّاکَ، جَمیعَ خَیْرِ الدُّنْیا وَجَمیعَ خَیْرِ الاْخِرَةِ، وَاصْرِفْ عَنّى بِمَسْئَلَتى،  اِیّاکَ جَمیعَ شَرِّ الدُّنْیا وَشَرِّ الاْخِرَةِ، فَاِنَّهُ غَیْرُ مَنْقُوصٍ ما اَعْطَیْتَ،  وَزِدْنى مِنْ فَضْلِکَ یا کَریمُ، یا ذَاالْجَلالِ وَالاِْکْرامِ، یا ذَاالنَّعْماَّءِ وَالْجُودِ، یا ذَاالْمَنِّ وَالطَّوْلِ حَرِّمْ شَیْبَتى عَلَى النّارِ